Levertransplantatie

Levertransplantatie kan nodig zijn voor patiënten die lijden aan: • leverschade als gevolg van alcoholisme • langdurige (chronische) actieve infectie (hepatitis B of C) • primaire galcirrose • chronische leverziekte als gevolg van HCC • aangeboren afwijkingen van de lever of Galkanalen (galatresie) • Stofwisselingsstoornissen geassocieerd met leverfalen (bijv. De ziekte van Wilson, hemochromatose) • Acuut leverfalen

Een lever wordt verkregen van een overleden of levende donor. Overleden Donor A Lever kan worden verkregen van patiënten die hersendood zijn (klinisch, wettelijk, ethisch en spiritueel dood verklaard). Zodra een hersendode patiënt is geïdentificeerd en als een potentiële donor wordt beschouwd, wordt de bloedtoevoer naar zijn lichaam kunstmatig op peil gehouden. Dit is het principe van overleden orgaandonatie. Jonge patiënten die overlijden als gevolg van ongevallen, hersenbloeding of andere oorzaken van plotseling overlijden worden als geschikte donorkandidaten beschouwd. Levende donor De lever heeft een verbazingwekkend vermogen om zichzelf te regenereren als een deel ervan wordt verwijderd. Het duurt 4 tot 8 weken voordat de lever zich herstelt na de operatie. Daarom kan een gezond persoon een deel van zijn lever doneren. Bij een levertransplantatie met een levende donor wordt een deel van de lever operatief verwijderd bij de levende donor en getransplanteerd in een ontvanger, onmiddellijk nadat de lever van de ontvanger volledig is verwijderd.

Artsen, transplantatiecoördinatoren en andere beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg die het levertransplantatieteam vormen, selecteren met hun ervaring, vaardigheden en technische expertise de beste donor voor een levende donorlevertransplantatie. Potentiële levende leverdonoren worden zorgvuldig geëvalueerd en alleen degenen die in goede gezondheid verkeren, komen in aanmerking. De donor wordt beoordeeld of goedgekeurd voor donatie door de autorisatiecommissie. De gezondheid en veiligheid van de donor is de belangrijkste parameter tijdens de evaluatie.

De potentiële donor moet:

• Een naast familielid of eerstegraads familielid of echtgenoot zijn 
• Een compatibele bloedgroep hebben
• Over het algemeen in goede gezondheid en fysieke conditie verkeren
• Ouder zijn dan 18 jaar en jonger dan 55 jaar 
• Een bijna normale body mass index hebben (niet zwaarlijvig)

De donor moet vrij zijn van:

• Geschiedenis van hepatitis B of C
• HIV-infectie
• Alcoholisme of frequent zwaar alcoholgebruik
• Elke drugsverslaving
• Psychiatrische ziekte momenteel in behandeling
• Een recente voorgeschiedenis van kanker De donor moet ook dezelfde of een compatibele bloedgroep hebben

• Een orgaan doneren kan het leven van een transplantatiekandidaat redden
• Donoren hebben naar verluidt positieve emoties ervaren, waaronder een goed gevoel over het geven van leven aan een stervende persoon
• Transplantaties kunnen de gezondheid en kwaliteit van leven van de ontvanger aanzienlijk verbeteren, waardoor hij weer een normaal leven kan leiden
• Kandidaten voor transplantatie hebben over het algemeen betere resultaten wanneer ze organen van levende donoren ontvangen in vergelijking met organen van overleden donoren
• Betere genetische overeenkomsten tussen levende donor en ontvangers kunnen het risico op orgaanafstoting verminderen
• Een levende donor maakt het mogelijk om de transplantatie in te plannen op een tijdstip dat zowel de donor als de transplantatiekandidaat goed uitkomt

Het operatie- en herstelproces varieert in verschillende gevallen. Als u overweegt donor te worden, dient u het transplantatieteam van het ziekenhuis te raadplegen om te begrijpen wat u kunt verwachten. U kunt ook overwegen om met andere donateurs te praten. Als leverdonor mag u in sommige gevallen tot 10 dagen of langer in het ziekenhuis blijven. De lever herstelt zich doorgaans binnen twee maanden. De meeste leverdonoren gaan na ongeveer drie maanden weer aan het werk en hervatten hun normale activiteiten, hoewel sommigen meer tijd nodig hebben.

De grootste risico's verbonden aan levertransplantaties zijn afstoting en infectie. Afstoting vindt plaats wanneer het immuunsysteem van het lichaam de nieuwe lever aanvalt als een ongewenste indringer, net zoals het een virus zou aanvallen. Om afstoting te voorkomen, moeten transplantatiepatiënten medicijnen gebruiken om het immuunsysteem te onderdrukken. Omdat het immuunsysteem echter verzwakt is, is het voor transplantatiepatiënten moeilijker om andere infecties te bestrijden. Gelukkig zijn de meeste infecties te behandelen met medicijnen.

• Geneesmiddelen tegen afstoting (immunosuppressiva)
• De eerste drie maanden na de transplantatie moet u de volgende medicijnen gebruiken:
  • Antibiotica - om het risico op infecties te verminderen
  • Schimmelwerende vloeistof - om het risico op schimmelinfecties te verminderen
  • Antacida - om het risico op maagzweren en brandend maagzuur te verminderen
  • Eventuele andere medicijnen die u moet innemen, worden voorgeschreven afhankelijk van uw klachten

Vooruitgang in de chirurgie heeft levertransplantaties buitengewoon succesvol gemaakt. Het is bekend dat ontvangers na de operatie 30 jaar normaal leven. Het overlevingspercentage na vijf jaar voor levertransplantatiepatiënten is ongeveer. 85-90%.

Het is essentieel dat alle betrokkenen bij de transplantatieprocedure naadloos op elkaar aansluiten om de gezondheid van de patiënt te bewaken, ook na de operatie. Voor de patiënt is het belangrijk om de instructies van hun artsen en consulenten op te volgen, omdat deze de kans op complicaties helpen voorkomen of verkleinen. De belangrijkste taak van een patiënt is ervoor te zorgen dat de huisarts, de plaatselijke apotheker en hun gezinsleden op de hoogte zijn van de transplantatie. De medicijnen moeten worden ingenomen zoals voorgeschreven en de voorzorgsmaatregelen moeten in acht worden genomen. Ieder gezinslid moet het telefoonnummer van de levertransplantatieconsulent van de patiënt hebben.